CSI tortuga and Fuego fire

Hallo iedereen,
Wel het is bijna September en dit wil zeggen dat mijn fantastische reis er bijna op zit en dit waarschijnlijk mijn laatste blog gaat zijn… voor nu.. want reizen is besmettelijk maar dat op een positieve niet walgelijke manier. Ik kan niet wachten om terug te vertrekken en nog meer adembenemende dingen te zien en mee te maken..
de laatste maand in Guatemala is fantastisch geweest, het is een adembenemend land. Na mijn taallessen heb ik de shuttle naar Hawaii, monterrico genomen. Totale clash met Antigua. Het is een klein dorpje met 1 tienda waar ze niet bepaald veel verkopen. Dit impliceert dat ik op een gedwongen dieet van pasta en groenten sta, tonijn uit blik als ik mij echt eens wil verwennen.. Het is echter wel tegenstrijdig te zien dat de bevolking daar extreme arm is maar de kust toch volgebouwd is met inmense villas. Deze dienen voornamelijk als buitenverblijf voor mensen die in Guatemala City wonen. Tijdens mijn tijd hier, verblijf ik in het vrijwilligershuis van ARCAS. Dit is een seaturtle conservation project. Ons huis heeft eigenlijk geen deuren of muren, of je moet een muggennet meetellen als muur… Verder zijn er hangmatten. Echt deze liggen gewoonweg fantastisch. Ik begrijp baby s compleet. Het is zo zalig om in slaap gewiegd te worden. Verder is er een gebouw dat fungeerd als hospitaal voor zieke schildpadden, een zwembad voor deze dieren en hebben we twee hatcheries. Hier begraven we de eierend van de schildpadden tot ze na 45 dagen beslissen hun ei te verlaten en naar boven te kruipen. Het is nu volop eilegseizoen , geen idée of date en bestaand woord is, maar jullie begrijpen wel wat ik bedoel… dus we hebben onze handen vol. we hebben twee nachtpatrouilles per dag. Tijdens deze patrouilles wandelen we vier tot acht kilometer op het strand compleet in de duisternis en we zoeken naar schildpadden of parlameros. Parlameros zijn mensen die schildpadden eieren verzamelen en verkopen. Dit omdat idiote mensen uit Guatemala city geloven dat deze eieren dienen als aphrodisiac. En sorry voor mijn taal maar dit bijgeloof is gewoon walgelijk en compleet onwaar. Onze schildpadjes hebben het al moeilijk genoeg en kunnen dit bijgeloof dus echt wel missen. Als we geluk hebben, komen negentig procent van onze eieren uit en enkel 1 schildpad op 1000 wordt oud genoeg om zelf eieren te produceren. Dit kan vanaf de leeftijd van twaalf jaar. Dit wil zeggen twaalf jaar zien te overleven. Als we een parlamero zien die een schildpad heeft gevonden, moeten we hem in het spans overhalen om eieren te doneren zodat we deze kunnen redden zodat ze geen lunchmaaltijd worden. Ik heb ook al het geluk gehad om zelf een schildpad tegen te komen. Mijn eerste gedacht was, wat een slechte moeder. Snel eventjes de eieren droppen in het zand, hun verlaten en ze moeten zelf dan maar zien om uit hun nest te geraken en de oceaan te vinden. Maar de waarheid is dat ze echt wel haar best doet om een goed nest te graven en goed te bedekken zodat ze veilig zijn.. nu het is 1 ding om de schildpad te vinden, de volgende stap is de eieren te krijgen. Om deze te verzamelen wachten we tot de mama haar nest heeft uitgegraven en vanaf het momento dat ze haar eieren legt, gaat ze in trance en merkt ze niets meer van de wereld rondom haar. Dit is het perfecte moment o meen put achter haar te graven zodat we in haar nest komen en de eieren op te vangen terwijl ze deze ligt. Het nest is op dat moment ongeloofelijk warm en slijmerig. Ze heeft ongeveer honderd kleintjes. Na dit bedekt ze haar nest, ploft ze haar gewicht op het nest zodat ze veilig zijn en gaat ze terug richting de oceaan. Na de nachtpatrouille ga ik paar uur slapen om vervolgens om vier op te staan om een inventaris te maken van de nesten. Best leuke zoektocht en ge ziet elke morgend een prachtige zonsopgang… na dit begint onze werkdag om half negen en doen we verschillende klusjes. Vorige week hadden we ook onze eerste kleintjes, te schattig. Ze wegen tussen de veertien en 22 gram maar ze zijn zo actief. we wegen en meten ze en dat laten we ze vrij op het strand en zorgen we ervoor dat ze allemaal hun weg vinden zodat een golf hun kan meenemen. Geen idée wat er dan volgt, maar ik geloof dat finding nemo het bij het rechte eind heeft… het is echter niet allemaal rozegeur en manenschijn. Twee weken geleden kregen we telefoon dat idiote jongeren van Guatemala city een parlama hadden opengesnede zodat ze de eieren konden verzamelen. Ik kan niet benadrukken hoe dom en walgelijk dit is. Nu deze jongeren zitten nog altijd in de gevangenis en wachten nog op een uitspraak. En ik kan mij inbeelden dat de omstandigheden in die gevangenis niet ideaal zijn, maar heb niet echt medelijden.
Het voorbije weekend heb ik een ander fantastisch avontuur beleefd. Ik heb Acatenango beklommen. Dit is een vulkaan van 4000 meter en na een lijdensweg van acht uur hebben we onze tenten opgezet om te kamperen op de top. De tocht was ongeloofelijk zwaar, dit voornamelijk omdat het non stop bergop was maar ik ben zoo blij dat ik het gedaan heb. De gidsen waren fantastisch, we hadden een leuke crew en het uitzicht was adembenemend. Vrienden die mijn vriend zijn op facebook, echt jullie moeten de fotos bezien!!! Snachts zijn we dat helemaal naar de top geweest zodat we Fuego, de buurman vulkaan van acatenango , lava konden zien spuwen. Ookal was het nul graden, het was de koude compleet waard. De volgende dag zijn we nog eens naar de top geweest op de zonsopgang te zien. Ik benijd echt de gidsen, deze hebben een prachtige werkplek!!!

Zo dit was een korte samenvatting van mijn gelukkig en avontuurlijk tijdelijk leven.
Tot de volgende
xx